Liszaj płaski mieszkowy jest zespołem klinicznym objawiającym się występowaniem liszaja płaskiego, skojarzonego z łysieniem bliznowaciejącym skóry owłosionej głowy.
Schorzenie to, występuje częściej u kobiet, polega na pojawieniu się rumienia okołomieszkowego oraz czopów rogowych zlokalizowanych na obrzeżach rozszerzających się ognisk łysienia. Zajęcie mieszków włosowych, ograniczone do lejka oraz cieśni, objawia się występowaniem stanu zapalnego o cechach liszajowatych. Głównymi powikłaniami mieszkowego liszaja płaskiego są zanik oraz bliznowacenie prowadzące do trwałej utraty włosów.
Postępowanie terapeutyczne:
Leczenie liszaja płaskiego mieszkowego jest trudne, więc stanowi wyzwanie terapeutyczne. Niemniej jednak, jeśli uda się zapanować nad stanem zapalnym we wczesnych stadiach liszaja, to mieszki włosowe mogą zostać zachowane, co umożliwia uzyskanie odrostu włosów. Należy zatem jak najszybciej reagować w przypadku pojawienia się takich objawów.
Doniesienie dotyczące leczenia stosowanego u większości pacjentów mają charakter sporadyczny. Doustne leki przeciwhistaminowe można stosować w celu kontrolowania świądu, podczas gdy kortykosteroidy o dużej sile działania wykorzystywane są w celu kontrolowania nasilenia stanu zapalnego w obrębie zmian chorobowych we wczesnych stadiach rozwoju. Korzystne wyniki w leczeniu rozwiniętych zmian skórnych uzyskuje się, stosując doogniskowe iniekcje kortykosteroidów, np. octanu triamcynolonu w dawkach 3-5 mg/ml. Retinoidy, wykazujące pewną skuteczność w leczeniu liszaja, stanowią pewną alternatywę dla leczenia za pomocą kortykosteroidów. Dodatkowe opcje terapeutyczne polegają na podaniu leków przeciwmalarycznych, w szczególności hydroksychlorochiny, jeżeli jest ona stosowana w okresie dłuższym niż kilka miesięcy. Do innych środków wykazujących skuteczność w leczeniu tego schorzenia należą cyklosporyna oraz mykofenolan mofetylu. Istnieje pewne racjonalne uzasadnienie stosowania w leczeniu tego schorzenia czynników biologicznych, takich jak leki blokujące czynniki martwicy guzków(- anty-TNF)
Badania specjalistyczne:
-
Biopsja skóry
-
Badanie Immunofluorescencyjne
