Łysienie androgenowe jest częstą przyczyną utraty włosów zarówno u mężczyzn jak i kobiet. Ta forma wypadania włosów dotyka około 10 milionów ludzi w Polsce. Łysienie androgenowe może rozpocząć się już w wieku nastoletnim. Więcej niż 50 procent mężczyzn w wieku powyżej 50 boryka się z przerzedzeniem włosów na koronie głowy. U kobiet, utrata włosów nasila się po menopauzie. Często określane jest jako genetyczne, męskie łysienie. U mężczyzn objawia się w postaci zakoli lub łysej tensury górnej. U kobiet nie powoduje pogłębienia linii włosów natomiast ich ścieńczenie i przerzedzenie na koronie głowy lub całej jej powierzchni. Łysienie androgenowe u kobiet, rzadko prowadzi do całkowitej łysiny.
Przez wiele lat naukowcy twierdzili, że łysienie androgenowe spowodowane jest przewagą męskiego hormonu płciowego – testosteronu, który posiadają również kobiety. Badania wykazały, że za przyczynę łysienia odpowiedzialna jest pochodna testosteronu – dihydrotestosteron (DHT).
O chorobie
Testosteron przekształca się w DHT za pośrednictwem enzymu typu II 5-alfa reduktazy, który wydobywa się z gruczołów łojowych umieszczonych przy mieszkach włosowych w niektórych obszarach skóry głowy. Naukowcy uważają, że to nie ilość krążącego testosteronu jest problemem, ale poziom DHT wiążącego się z receptorami w mieszkach skóry głowy – wywołując łysienie. Hormonalny proces konwersji testosteronu do DHT, który następnie niszczy mieszki włosowe, zachodzi u mężczyzn i kobiet. DHT wywołuje łysienie u kobiet nawet przy prawidłowym poziomie testosteronu, zachodzi wtedy zjawisko tzw. nadwrażliwości mieszków włosowych. Przy wysokim poziomie testosteronu problem jest znacznie intensywniejszy. DHT zmniejsza mieszki włosowe, uniemożliwiając prawidłowe funkcjonowanie cebulkom włosów. To powoduje miniaturyzację mieszków włosowych i wytwarzanie coraz mniejszych i cieńszych włosów w fazie wzrostu. Uważa się, że DHT skraca wzrost anagenowej fazy wzrostu włosów z okresu 3-6 lat do zaledwie kilku miesięcy lub tygodni w efekcie zupełnie miniaturyzując mieszek.
Mężczyzni
Androgenowe łysienie u mężczyzn poza uwarunkowaniami genetycznymi, związane bywa również ze stanami medycznymi, w tym niedokrwiennej choroby serca i przerostem prostaty. Dodatkowo: rak prostaty, zaburzenia odporności na insulinę (takie jak cukrzyca i otyłość) oraz nadciśnienie.
Kobiety
Kobiety borykające się z problemem łysienia androgenowego, obciążone są nim genetycznie bądź też borykają się z podwyższonym poziomem androgenów (grupa hormonów płciowych, obejmująca testosteron, dihydrotestosteron, androstendion i dehydroepiandrostendion (DHEA)). Kobiety te często również cierpią na trądzik, nieregularne miesiączki i nadmierne owłosienie ciała i twarzy. Objawy te są charakterystyczne dla zespołu policystycznych jajników.
Mężczyźni i kobiety doświadczają łysienie androgenowe z równą częstotliwością, choć może to być lepiej zakamuflowane u kobiet. U mężczyzn charakteryzuje się stopniowym przerzedzeniem włosów, które najczęściej dotyka korony i czołowych obszarów skóry głowy. U wielu mężczyzn, linii włosów na skroniach cofa się. Gdy przemieszcza się w kierunku czubka głowy, przekształca się w kształt litery M. Włosy na obszarach dotkniętych utratą włosów mogą być różnej długości i grubości, a obecność nierównych długościach i tekstury jest klasycznym objawem męskiego wzorca łysienia.
Kobiety mogą mieć podobne wzorce wypadanie włosów, choć zazwyczaj utrata włosów jest bardziej rozproszone niż u mężczyzn; kobiety rzadziej doświadczają utraty wszystkich swoich włosów. Najczęściej występuje przerzedzenie, ścieńczenie i tzw. prześwit na skórze.
Chorobę można zazwyczaj zdiagnozować przez badanie skóry głowy. W niektórych przypadkach konieczne będzie przeprowadzenie badań krwi, aby szukać innych przyczyn utraty włosów, jak zmiany w poziomie hormonów, niski poziom żelaza (niedokrwistość), lub problemy z tarczycą.
Metody leczenia
W leczeniu łysienia androgenowego, najczęściej zalecanymi środkami farmakologicznymi są dwa związki – minoksydyl i finasteryd. Kobiety mogą być leczone minoksydylem, natomiast kuracja finasterydem nie jest wskazana ze względu na negatywne działanie w trakcie ewentualnej ciąży.
Minoxidil stymuluje wzrost włosów poprzez wydłużenie fazy wzrostu mieszków. Minoxidil jest dostępny w stężeniu 2 i 5%. Leczenie minoksydilem należy kontynuować w nieskończoność. Jeżeli zostanie przerwane, włosy, które zostały utrzymane lub zregenerowane w wyniku leczenia – zostaną utracone. Najlepsze rezultaty leczenia, widoczne są, gdy łysienie występuje mniej niż pięć lat. Minoxidil spowodować może podrażnienie skóry.
Finasteryd (Propecia) – pigułki, które zmniejszą wytwarzanie jednego z hormonów związanych z łysieniem androgenowym, co skutkuje zwiększeniem ilości włosów.
Mężczyźni mogą przyjmować finasteryd doustnie w dawce 1 miligram dziennie. Wyższe dawki finasterydu mogą powodować działania niepożądane, w tym zaburzenia erekcji i obniżenia popędu płciowego.
Kolejnymi metodami leczenia są indywidualne terapie trychologiczne połączone z mezoterapią mikroigłową. Działania te polegają na intensywnej stymulacji skóry głowy. Kuracje trychologiczne pobudzają mieszki włosowe do aktywności – stopniowe wprowadzanie bardziej intensywnych i stężonych składników tj.: cegaba, crexepil, palma sabałowa, komórki macierzyste powodują ciągłą ich aktywność. System ten, zapobiega szybkiemu przyzwyczajeniu się receptorów umieszczonych w skórze do składników aktywnych oraz silną na nich reakcje.
Płytsza forma mezoterapii to nakłuwanie skóry specjalnym dermarollerem – wałeczek na którym, osadzone są odpowiedniej długości igiełki, stymulujące skórę i mieszki. Podczas badania specjalista ocenia potrzeby, tendencje i właściwości skóry, aby dobrać dermaroller o najodpowiedniejszych parametrach. Aplikowane po nakłuwaniu preparaty, absorbują głęboko w skórę, zwiększając tym swą skuteczność. Nakłuwanie silnie pobudza ukrwienie i dotlenienie. Stosowanie dermarollera przynosi zdecydowanie szybsze efekty kuracji.
Opcja chirurgiczna obejmuje przeszczep włosów, gdzie zdrowe mieszki włosowe przeszczepiane są z innych części głowy do obszarów dotkniętych łysieniem. Metoda najczęściej stosowana u mężczyzn.
Opcją niechirurgiczną są metody zagęszczania włosów specjalnymi niechirurgicznymi systemami. Są to specjalne implanty – włosy osadzone na mikroskórze zaprojektowanej na kształ łysiny. Mikroskura mocowana jest do skóry głowy lub nasady włosów.
