Łuszczyca należy do grupy przewlekłych chorób skóry i paznokci. Nie ma leku, który gwarantuje całkowite wyleczenie, istnieją jednak metody znacznie zmniejszające uporczywe objawy chorobowe. Sposób leczenia zależy przede wszystkim od typu i nasilenia choroby oraz udziału powierzchni ciała.
Łagodne stadium choroby
W przypadku łagodnej postaci choroby obejmującej tylko niewielkie obszary ciała (mniej niż 10% całkowitej powierzchni skóry) ulgę przynosi zazwyczaj miejscowe stosowanie peelingów, kremów, balsamów i aerozoli, które są bezpieczne w użyciu, a przy tym mogą okazać się bardzo skuteczne. Specjaliści zalecają zazwyczaj preparaty zawierające kwas salicylowy, który wygładza skórę lub kremy steroidowe, które zmniejszają zapalenie, łagodzą swędzenie i blokują powstawanie nowych zmian na skórze. Od czasu do czasu zaleca się także lokalne wstrzykiwanie sterydów bezpośrednio w ogniska łuszczycowe.
Umiarkowany i ostry stadium choroby
W umiarkowanym i ostrym przebiegu choroby, która obejmuje rozległe obszary ciała (więcej niż 20% całkowitej powierzchni skóry), miejscowe stosowanie preparatów może okazać się nieskuteczne. Wtedy najczęściej zalecane jest przyjmowanie leków doustnych. Większość z nich nie ma bezpośredniego wpływu na układ immunologiczny. Przykładem często stosowanej w leczeniu tego typu schorzenia substancji jest metotreksat (używany także w chemioterapii).
Pomaga pozbyć się większej części zmian łuszczycowych, ale może mieć też silne działania niepożądane, dlatego przy stosowaniu leku zaleca się regularne badania krwi. Inny tego typu środek to cyklosporyna. U osób z ciężką łuszczycą pomocne mogą być także retinoidy doustne, czyli kwasowe pochodne witaminy A. Jeśli na ten sposób leczenia decydują się kobiety w wieku rozrodczym, konieczne jest również stosowanie wysoce skutecznych środków antykoncepcyjnych w trakcie przyjmowania leku i nawet trzy lata po kuracji, gdyż retinoidy podnoszą ryzyko wystąpienia wad wrodzonych u dzieci. Obecnie dostępne są także nowsze metody leczenia osób z ostrym przebiegiem łuszczycy. Są to leki „biologiczne” zawierające w swoim składzie białka ludzkie i zwierzęce, które koncentrują się przede wszystkim na kontroli układu immunologicznego.
Do tej grupy preparatów zaliczają się:
- etanercept,
- adalimumab,
- ustekinumab.
Skuteczność stosowania tego rodzaju leków jest bardzo duża, a kuracja dość kosztowna.
W przypadku owłosionej skóry głowy, łuszczyca objawia się w postaci łuszczących się, zaczerwienionych ognisk. Zrogowaciałe płatki często obsypują się i sprawiają wrażenie łupieżu. Całkowite usunięcie dolegliwości jest mało prawdopodobne, natomiast właściwe działania załagadzają objawy, eliminują łuszczenie, łupież oraz świąd. Bazą leczenia jest systematyczne złuszczanie nagromadzonej łuski. Specjalne peelingi trychologiczne, przeznaczone do skóry głowy, rozpulchniają i złuszczają zalegającą na skórze warstwę. Skóra staję się odświeżona, dotleniona oraz gotowa do absorpcji później stosowanych preparatów.
Do mycia skóry łuszczycowej należy stosować nieagresywne szampony przeciwłupieżowe, nie powinny być to szampony drogeryjne. Na tak oczyszczoną skórę należy zaaplikować preparaty antybakteryjne i łagodzące na bazie kwasów salicylowego i owocowych. Trychologiczne preparaty antyłuszczycowe, charakteryzują się lekką, nieobciążającą konsystencją co niezwykle ułatwia ich absorpcję oraz świeżość włosów – co jest ciężkie do osiągnięcia w przypadku uzależniających i ciężkich maści sterydowych (nasi Pacjenci często skarżą się na problem oczyszczenia skóry i włosów z tłustych maści, kilkoro spośród nich chcąc uzyskać świeże włosy, sięgało nawet po płyny do naczyń w celu pozbycia się tłustego filmu). Trychologiczne preparaty antyłuszczycowe posiadają konsystencje płynu. Można stosować je bez konieczności spłukiwania. Systematyczna aplikacja oraz naprzemienne stosowanie, gwarantują wyciszenie objawów łuszczycowych.
Przede wszystkim należy pamiętać, że tak jak w przypadku innych chorób, terapia wiąże się z wystąpieniem różnych efektów ubocznych. Nie ma leku, który jest skuteczny we wszystkich przypadkach i bezpieczny w stu procentach. Decyzja o stosowaniu jakichkolwiek preparatów wymaga dokładnego przemyślenia i dyskusji ze specjalistą. Ryzyko i potencjalne korzyści należy rozważyć indywidualnie dla każdego typu łuszczycy. U dwóch pacjentów z dokładnie takim samym nasileniem choroby, skutki leczenia mogą okazać się całkiem różne. W celu minimalizacji toksyczności leków i ich szkodliwego wpływu na organizm, zaleca się zmianę raz na 6 do 24 miesięcy. To często optymalne rozwiązanie w walce z łuszczycą.
